ترجمه تفسیر المیزان جلد 12، طباطبایی، سید محمد حسین؛ 
"و الجان خلقناه من قبل من نار السموم".
راغب در باره کلمه"سموم"گفته: باد داغی است که اثر سمی دارد.و اصل کلمه"جن"به معنای پوشاندن است، و همین معنا در همه مشتقات کلمه جریان دارد (1) نظیر جن، چون از نظر پوشیده است، و مجنة و جنة(سپر)چون آدمی را از شمشیر دشمن می پوشاند، و جنین، و جنان - به فتح جیم - (قلب)، چون از نظرها پنهان است و همچنین در این جمله قرآن: "جن علیه اللیل" (2) و مشتقات دیگر آن، این معنا جریان دارد.
"جن"طایفه ای از موجوداتند که بالطبع از حواس ما پنهانند، و مانند خود ماشعور و اراده دارند، و در قرآن کریم بسیار اسمشان برده شده، و کارهای عجیب و غریب و حرکات سریع از قبیل کارهایی که در داستانهای سلیمان انجام دادند به ایشان نسبت داده شده، و نیز مانند ما مکلف به تکالیفند، و چون ما زندگی و مرگ و حشر دارند و همه اینها از بسیاری از آیات متفرق قرآنی استفاده می شود.

و اما"جان"و اینکه آیا جان هم همان جن است و یا به گفته ابن عباس (3) پدرجن است همانطور که آدم پدر بشر می باشد، و همان ابلیس است، و یابه گفته راغب (5) نسل جنی ابلیس و یا نوع مخصوصی از جن است، اقوال مختلفی است که بیشترش بی دلیل است.

ادامه مطلب را اینجا بخوانید

استخاره به معناى طلب خیر است ; یعنى انسان از خداوند بخواهد که او را به نیکى و خیر برساند. استخاره به این معنا در روایات بسیار وارد شده و مؤمنان به نماز و دعا قبل از تصمیم گیری فراخوانده شده اند . بنا بر روایات فراوان و معتبر، مستحب است که انسان قبل از تصمیم، به خصوص تصمیم های مهم به خدا متوجه شده و قلب خود را خالص کند و به نماز بایستد و با تضرع دو رکعت نماز به جا آورد و دعاهایی را که در استخاره وارد شده، از جمله دعایی که در صحیفه سجادیه وارد شده یا دعایی که در مناجات های دهگانه "الوسائل الی المسائل" از امام جواد رسیده (در حاشیه مفاتیح )یا مناجات ها و دعاهای دیگری که به وفور در روایات نقل شده، بخواند .
از خدا بخواهد آنچه به خیر و صلاح اوست ، به قلبش القا کند و او را بر آن عازم و مصمم و از آنچه به خیر و صلاحش نیست ، منصرف گرداند . روایات وارده در استخاره بدین معنا بسیار فراوان و . . .

ادامه مطلب را اینجا بخوانید

برای مشاهده فهرست داستان‌های قرآنی کلیک کنید

آیت الله جوادی آملی
بعضی می گویند: تنها دلیل اثباتی دین، قرآن و سنت است و عقل هرگز نمی تواند دلیل دینی باشد؛ زیرا قرآن کریم، اصلی ترین ارکان دین را خارج از قلمرو سؤال و جواب می داند؛ چون اگر سؤال از خدا، توحید ذات اقدس الهی، وحی و رسالت و معاد ممنوع باشد، پرسش از احکام و حِکَم الهی نیز ممنوع است و در نتیجه، راه عقل و تعقل نیز بسته است؛ زیرا عقل با سؤال و جواب زنده است؛ چنان که ماهی با آب زنده است.
برای نمونه، قرآن کریم می فرماید: «لا یسئل عمّا یفعل»؛(1) خدا هر کاری کند، نمی توان درباره او سؤال کرد. از طرفی می گوید: «إن الحکم إلاّ الله»(2) فرمان روایی مطلق، از آن خداست. وقتی خدا فرمان روای مطلق باشد و نتوان از او سؤال کرد، معنایش آن است که مسیر تعقل آزاد مسدود است و فقط از راه نقل باید مبانی و اصول و احکام دین را تأمین کرد.
ردّ ممنوعیت مطلق سؤال
ابتدا باید دانست که نقش سؤال و جواب در رشد علم چیست؟ رابطه سؤال و جواب، همانند رابطه مذکر و مؤنث است؛ همان گونه که طبق جریان عادی از مرد یا از زن به تنهایی فرزند متولد نمی شود، بلکه پدید آمدن نسل انسان و تداوم آن در گرو لقاح مذکر و مؤنث است، پیش رفت و ترقی علم نیز در گرو سؤال و جواب است. اشکال و سؤال به منزله مؤنث است و جواب به منزله مذکّر، و این نکاح با میمنتی که بین سؤال و جواب هست، موجب پیدایی و رشد نسل علوم است.
آنجا که نفس سؤال نیست یا سؤال هست، ولی جواب قانع کننده ای نیست، علم عقیم است، پس، زمینه ترقی و پیشرفت جامعه را باید با سؤال و جواب مناسب فراهم کرد؛ همان گونه که گاهی بعد از ازدواج، برخی از زنان پسر یا دختر می زایند و بعضی عقیمند، ازدواج سؤال و جواب نیز همین گونه است: «یهب لمن یشاء إناثا و یهب لمن یشاء الذّکور؛ أو یزوّجهم ذُکرانا و إناثا و یجعل من یشاء عقیما»(شوری، آیه 49 و 50) خداوند به کسی که . . .

ادامه مطلب را اینجا بخوانید

(إِنَّ اللّهَ اصْطَفی آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ إِبْراهِـیمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمِـینَ * ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْض وَاللّهُ سَمِـیعٌ عَلِـیمٌ).[15]
تحقیقاً خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برگزید و انتخاب فرمود. آنان ذریه و دودمانی بودند که بعضی از بعض دیگر به وجود آمدند و خداوند، شنوای دانا است.
آیه نخست، به وضوح دلالت می‌کند بر این که خداوند برای این بزرگواران، فضیلت و مزیت قائل است و هر یک از آنان ویژگی‌هایی داشته‌اند که موجب شده است خداوند بزرگ و حکیم، آنان را از میان مردم انتخاب کند.
از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که محمد بن اشعث بن قیس کندی ـ لعنه الله ـ به امام حسین(علیه السلام)گفت: ای حسین بن فاطمه! چه حرمت و احترامی برای تو از رسول‌خدا(صلی الله علیه وآله)است که برای غیر تو نیست؟ حضرت این آیه را قرائت فرمود: (إِنَّ اللّهَ اصْطَفی آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ إِبْراهِـیمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمِـینَ * ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْض...)آن‌گاه فرمود: «و الله که محمد از آل ابراهیم است و تحقیقاً عترت هدایت کننده، از آل‌محمد هستند».[16]
امام حسین(علیه السلام) در پاسخ این سؤال محمد بن اشعث که چه حرمتی برای شما است که دیگران ندارند، پس از قرائت آیه یاد شده، توضیح می‌دهد که محمد از آل ابراهیم است ـ که خداوند انتخاب کرده و اختیار فرموده است ـ و با این آیه، به اثبات رساند که ما عترت پیامبر اسلامیم و پیامبر هم از آل‌ابراهیم است; در نتیجه، ما از آل‌ابراهیم هستیم. این است آن حرمت و پیوندی که ائمه طاهرین(علیهم السلام) با رسول خدا دارند و ویژه آن بزرگواران و فرزندان و بستگان آنان است.
اکنون بنگریم که خداوند، بزرگِ این خاندان مکرّم و معظّم را انتخاب کرده است و همه می‌دانیم که . . .

ادامه مطلب را اینجا بخوانید

 سبک زیبای خاص قرآن

مجموعه آثار جلد دوم ، مطهری، مرتضی؛

سبک قرآن نه شعر است و نه نثر.اما شعر نیست برای اینکه وزن و قافیه ندارد.

بعلاوه، شعر معمولا با نوعی تخیل که تخیل شاعرانه نامیده می شود همراه است.قوام شعر به مبالغه و اغراق است که نوعی کذب است.در قرآن تخیلات شعری و تشبیه های خیالی وجود ندارد.در عین حال نثر معمولی هم نیست، زیرا از نوعی انسجام و آهنگ و موسیقی برخوردار است که در هیچ سخن نثری تاکنون دیده نشده است.مسلمین همواره قرآن را با آهنگهای مخصوص تلاوت کرده و می کنند که مخصوص قرآن است.

در دستورهای دینی رسیده است که قرآن را با آهنگ خوش بخوانید.ائمه اطهار
صفحه : 214

گاهی قرآن را در خانه های خود با آهنگی چنان دلربا می خواندند که مردم کوچه را متوقف می کرد.هیچ سخن نثری مانند قرآن آهنگ پذیر نیست، آنهم آهنگهای مخصوصی که . . .

ادامه مطلب را اینجا بخوانید

شهرمجازی قرآن کریم در قالب تالارهای گفتگو, گفتگوی آنلاین, وبلاگ نویسی قرآنی, بانک مقالات قرآنی, رادیو و تلوزیون, گالری بزرگ قرآنی, گالری صوتی, ویدیو و... فضایی گسترده برای قرآن دوستان فراهم کرده است